Neurologie bij kleine huisdieren

Neurologische patiënten vormen vaak een uitdaging voor de dierenarts. De toenemende beschikbaarheid en de vooruitgang in de mogelijke diagnostische capaciteiten van onder meer CT en MRI scans, hebben de diergeneeskundige neurologie toegankelijker gemaakt.

Het klinisch neurologisch onderzoek blijft echter onmisbaar voor de initiële benadering en opvolging van de neurologische patiënt.
Het neurologisch onderzoek biedt enerzijds de mogelijkheid om neurologische problemen te onderscheiden van andere en anderzijds om de lokalisatie van het letsel in het zenuwstelsel te preciseren.

De beschikbaarheid van meer geavanceerde diagnostische technieken geeft ons de kans om aandoeningen beter te benoemen en te begrijpen en behandelingen te optimaliseren.

De resultaten van dit klinische onderzoek laten ons toe het letsel te lokaliseren en samen met de anamnese en signalement van de patiënt een differentiaal diagnose op te stellen. In samenspraak met de eigenaar van het dier kan dan een diagnostisch plan opgesteld worden (bloedname, medische beeldvorming, elektrofysiologisch onderzoek, hersenvocht punctie, bioptname,…).

De resultaten van voorgaande onderzoeken en eventuele behandelingen worden indien mogelijk de dag zelf of daags nadien doorgegeven aan de doorverwijzende dierenarts

Neurochirurgie

Bij neurochirurgie gaan we operatief ingrijpen ter hoogte van het zenuwstelsel. Dit kan op het niveau van de hersenen, ruggenmerg of zenuwbanen zijn. Het merendeel van de chirurgie gebeurt thv de rug. De meest voorkomende letsels zijn discus uitstulpingen. Deze kunnen van het acute type (extrusie, Hansen type I) of van het chronische type (protrusie, Hansen type II) zijn. Na een grondige neurologische evaluatie wordt  de slaagkans en de vermoedelijke lokalisatie met de eigenaar besproken. De juiste lokalisatie en diagnose van het letsel wordt verder onderzocht via beeldvorming. Dit kan zowel met CT- of MRI-scan gebeuren. Afhankelijk van de aard van het vermoedelijk letsel wordt hieruit een keuze gemaakt. Deze patiënten worden na de chirurgie een drietal dagen binnen onze kliniek verder opgevolgd aangaande pijn-, blaas- en neurologische controle.

Naast de courante hernia operaties hebben we ook de meer uitdagende chirurgieën zoals voor atlanto-axiale instabiliteit, Wobbler syndroom en lumbosacrale stenose (cauda equina syndroom). Deze aandoeningen vereisen een totaal andere aanpak waarbij naast het verwijderen van de druk op het zenuwstelsel ook de instabiele zone gestabiliseerd dient te worden.

Ook hersenchirurgie bij honden en katten wordt meer en meer toegepast. Voorbeelden zijn het chirurgisch verwijderen van meningioma's bij katten, plaatsen van een shunt bij honden met hydrocephalus, .....